ΓΕΝΙΚΕΣ ΕΠΙΣΚΕΥΕΣ
Με μεγάλη χαρά, θα ανταλλάξουμε αρκετά συχνά απόψεις με αξιόλογους συναδέλφους, παλιούς συμφοιτητές και δασκάλους, όταν έχουμε να αντιμετωπίσουμε κάποια ιδιαίτερη περίπτωση. Όταν μάλιστα τύχει στα χέρια μας να βρεθεί κάποιο ιστορικό όργανο, που χρήζει κάτι παραπάνω από επισκευή, η διατριβή είναι δεδομένη, με σκοπό την ανάπτυξη της τέχνης μας. Ένας γενικευμένος αλγόριθμος που ακολουθούμε για μια επισκευή είναι ο εξής: Εκτίμηση της βλάβης. Διαμόρφωση οργάνου, καλουπιών, υλικών και εργαλείων για την επίτευξη της βέλτιστης συγκόλλησης. Πρόβες των χειρισμών. Καθαρισμός - απολύμανση του πεδίου εργασίας. Συγκόλληση. Εργασίες πιθανής ενίσχυσης του τραύματος. Αποκατάσταση φινιρίσματος.
" ... Ήταν κάποια χρόνια αργότερα όπου κατανόησα, ότι πέρα από την επισκευή (repair) υπάρχει μια διαδικασία η οποία αποκαλείται αποκατάσταση (restoration). Στα λεξικά, η επισκευή και η αποκατάσταση ορίζονται με τρόπο που δείχνει να ταυτίζονται, αλλά στο λεξιλόγιο του οργανοποιού δεν είναι έτσι. Μια επισκευή βιολιού απαιτεί χειρισμούς για την διόρθωση μιας βλάβης, ή σφαλμάτων στις ρυθμίσεις. Η αποκατάσταση όμως, απαιτεί πάρα πολλές μικρές επισκευές στο όργανο. Πραγματώνεται, ώστε να επιστρέψει το όργανο στην αυθεντική του μορφή, διατηρώντας το στυλ και την τεχνοτροπία του κατασκευαστή του. Η εξειδίκευση στην αποκατάσταση, ξεκινάει με την ικανότητα κατασκευής ποιοτικών οργάνων, συχνά προτύπου σχεδιασμού. Επίσης πρέπει να υπάρχει σχολαστική γνώση των χαρακτηριστικών του κάθε αναγνωρισμένου οργανοποιού. Ένας τεχνικός αποκατάστασης, πρέπει να έχει αρκετά ηθική κριτική ικανότητα, ώστε να υποτάσσει τις δικές του ιδέες πάνω στο στυλ του οργάνου. Να σέβεται τον κατασκευαστή του."
